dr RPA Janssen is uitgenodigd als gastspreker op...
Samen beslissen bij knie artrose
Ik ben een man van 67 jaar. Lange tijd van mijn leven heb ik intensief gesport. De sporten zijn teveel om op te noemen, maar de fanatiekste waren: hardlopen, zwemmen, wielrennen, tennis en jiu-jitsu. Ik had al bijna 10 jaar last van artrose in mijn rechterknie. Dit werd naarmate de jaren vorderden steeds erger en de daarmee gepaard gaande pijn werd steeds heviger. Ik kon op het laatst niet goed meer functioneren, bijna niet meer lopen of wat langer staan. Dus met de meeste sporten ben ik in de loop der jaren langzaamaan moeten stoppen. Dat is me heel zwaar gevallen. Verschillende artsen hadden me in het verleden al geadviseerd om een prothese te nemen. Maar ik aarzelde steeds. In mijn hoofd was ik nog te onrustig en steeds met sporten bezig en dat is met een prothese niet aan te bevelen. Een prothese gaat maar een beperkt aantal jaren mee en meerdere revisies van een prothese zijn niet wenselijk. Anderzijds werd ik geconfronteerd met steeds meer beperkingen. Ik ging nergens meer naartoe waar ik niet zou kunnen zitten en was al jaren niet op vakantie geweest. Dit gaat gepaard met steeds maar toenemende frustraties. Mijn “eeuwige” dilemma was: wanneer is nu het juiste moment, bij wie kan ik hiervoor het beste terecht en wat kan ik verwachten van een nieuwe knie?
Door gesprekken met mijn fysiotherapeut en het raadplegen van Zorgkaart Nederland ben ik bij dr. Janssen terechtgekomen. Deze arts neemt alle tijd voor je. Hij doet onderzoek, beoordeelt de foto’s, stelt de juiste vragen en luistert goed naar je antwoorden.
Omdat ik de laatste jaren de ontwikkelingen op het gebied van artrose intensief gevolgd heb, vroeg ik zijn mening over drie alternatieve behandelingen, in plaats van een prothese. Hij ging hier serieus op in en liet blijken dat hij goed op de hoogte was van deze alternatieven. We kwamen tot de conclusie dat een prothese voor mij de enige oplossing was. Hij gaf verder aan dat bewegingen die veilig zijn met een prothese heel belangrijk zijn, maar hij was heel stellig dat, als ik lang plezier van de prothese wilde hebben, ik een aantal sporten definitief vaarwel moest zeggen. Ik moest mijn verwachtingen hierover flink temperen. Hij was daar erg duidelijk over.
Verder gaf hij aan wat ik vóór de operatie het beste kon doen aan beweging om daarna zo effectief mogelijk te revalideren.
Na deze informatie had ik vertrouwen in een succesvolle operatie en revalidatie en heb ik mijn aarzelingen opzij gezet en besloten om er voor te gaan.
Na de succesvolle operatie verbleef ik, tezamen met andere lotgenoten, enkele dagen in het ziekenhuis onder de zorg van vriendelijke en professionele verpleegkundigen en therapeuten. Ik was vitaal genoeg en de gezamenlijke revalidatie met andere patiënten heb ik als aangenaam ervaren. Verder vindt er een goede nazorg plaats.
Na ontslag uit het ziekenhuis heb ik intensieve fysiotherapie gehad. Revalideren betekende voor mij keihard werken. Het herstel viel de eerste tijd tegen, maar daarna ging het met grote sprongen vooruit. Gelukkig had dr. Janssen hier vòòr de operatie al duidelijk op gewezen. Een realistisch verwachtingspatroon is heel belangrijk, omdat dit een succesvoller revalidatieproces laat zien en tot minder frustratie leidt. Ook mijn fysiotherapeut heeft me de eerste maanden hier deskundig en gedoseerd doorheen begeleid. Een goed samenspel tussen arts en therapeut is hierin heel belangrijk.
Ik ben nu maanden verder en ik voel me als herboren. Ik heb geen pijn meer, ik ben zeer mobiel, ik heb geaccepteerd dat intensief sporten zoals ik gewend was, niet meer kan en dat er nog genoeg prothesevriendelijke bewegingen te doen zijn.
Ik vind niet, achteraf gezien, dat ik veel eerder met de prothese had moeten beginnen. Ik ben er nog steeds van overtuigd het juiste moment te hebben gekozen.
Na controle bij de arts heb ik hem aangegeven dat dit èèn van de beste beslissingen in mijn leven is geweest.