Voorste kruisband en posterolaterale instabiliteit

De stevigheid van de knie wordt verzorgd door zowel de kruisbanden, binnen- als buitenbanden. Een simultane scheur van zowel de voorste kruisband als de buitenbanden (posterolaterale hoek) is een zeer ernstig knieletsel. Posterolaterale hoekletsels, in combinatie met een voorste kruisbandscheur, komen maar bij 2-6% van de patiënten voor en worden om die reden vaker gemist in minder ervaren handen. Kenmerkend is vaak de (tijdelijke) tintelingen in de voet van het aangedane been na het letsel. Dit wordt veroorzaakt door zenuwprikkeling. Bij dit gecombineerde letsel is het noodzakelijk om zowel de voorste kruisband als posterolaterale hoek te reconstrueren om de kniestabiliteit te herstellen. Dit is een veel uitgebreidere operatie vergeleken met een geïsoleerde voorste kruisbandoperatie. De nabehandeling is met gips/brace. Bij lopen op instabiele ondergrond (bergen/rotsen) is het dragen van een brace aanbevolen. Een risico bij deze operatie is een (tijdelijke) klapvoet door prikkeling van dezelfde zenuw die ook de tintelingen geeft in de voet na het letsel, zoals eerder beschreven. Ter illustratie een casus van een 51 jarige vrouw met dit ernstig gecombineerd knieletsel na skiën.  

In januari 2006 verdraaide ik mijn knie met skiën, eigenlijk met een stukje afsnijden door de diepe sneeuw. Pang! Zo voelde het, maar gelukkig trok de ergste pijn snel weg. Heel voorzichtig tussen man en dochter naar beneden geskied naar de EHBO aan de piste. Paar dagen gerust, en toen toch maar weer op de ski’s, maar wel met brace. Het leek allemaal wel mee te vallen, dus heb ik het daar maar bij gelaten. 

Wel zakte ik in de loop van het jaar zo nu en dan opeens door m’n knie  –  bij een draaibeweging; dat deed behoorlijk pijn, en de knie werd er niet beter op. Na een kijkoperatie werd ik aanvankelijk ‘genezen’ verklaard, maar misschien moest ik toch maar eens naar ‘dokter Janssen’ gaan. Voor het eerst hoorde ik dat er iets ernstigs mis was. Hij stelde voor de afgebroken voorste kruisband te vervangen door een donorpees, en de uitgelubberde buitenband (van mijn rechter knie) te vervangen door een vlechtwerkje uit mijn eigen hamstrings. Best een zware ingreep, maar ik was snel overtuigd en had ook eigenlijk geen alternatief. We spraken de operatie af in het voorjaar, inmiddels 2007.. dan zou ik mooi in september weer aan het werk kunnen.

De operatie bleek goed gelukt te zijn, maar voorlopig moest ik zes weken met het hele been in een gipskous. Daarbij kwam nog een onaangename verrassing. Ik bleek na de operatie een ‘klapvoet’ te hebben. Ik herinner me nog heel goed hoe de dienstdoende assistent dat behoorlijk beteuterd constateerde en voorstelde een ‘beugel’ te laten aanmeten. Hm.. van de drup in de regen! Ik was redelijk ontdaan en probeerde maar aan minder valide mensen te denken die hun hele leven nog nooit hadden kunnen sporten. Maar toen kwam dokter Janssen aan mijn bed: zo vol vertrouwen over de tijdelijke aard van de klapvoet dat hij mij dat ook deed geloven.. hoewel, eerst zien. Maar na een maand of vier bleek hij gelijk te hebben! Begeleid door fysiotherapeut Martijn heb ik zowat een jaar getraind, eerst in het zaaltje bij de fysiotherapie, later in het fitnesscentrum. Grootste probleem was spiermassa aan mijn bovenbeen te kweken!

De zomer daarop was ik zover om met rugzak de Kungsleden in Lapland af te lopen, met man en hond. Geen goed idee trouwens, vond de dokter.. die na die vakantie nog de schroef uit mijn knie heeft verwijderd (kwam er langzaam uit zetten). Voor mezelf was deze reis een soort test voor onze volgende reis. Als Lapland zou lukken, zouden we dan misschien toch nog onze familiereis naar Nepal kunnen realiseren?

Inmiddels kijken we daar met fantastische herinneringen op terug! Voorjaar 2009; echt veel getraind op de sportschool en met een nieuwe hobby begonnen: racefietsen, voor de conditie. Nog altijd het fijnste om te doen omdat ik dan echt niets voel aan mijn knie. Oktober 2009 hebben we in 13 dagen met zijn zessen de Langtang Valley afgelopen, en zijn we via een pas (4600m) terug naar Kathmandu gewandeld. De brace zorgde dat ik me veilig voelde en.., echt heel vaak aan dokter Janssen gedacht! We zijn zelfs ook nog twee dagen op een vlot een rivier afgezakt, met ruig water en springen vanaf de rotsen.

Inmiddels wandel en fiets ik, ‘die knie’ is er altijd en als ik niet train gaat het snel slechter, maar ik ben dankbaar met wat ik allemaal nog kan doen!